توسعه دو الگوریتم تکاملی ترکیبی و ارزیابی کارکرد آن ها در حل مسائل طراحی شکل در مکانیک سیالات

مسائل طراحی شکل به طور عام، و مسائل طراحی معکوس به عنوان زیر گروهی از این مسائل، اغلب از طریق روش های بهینه یابی و الگوریتم های تکاملی حل می شوند. در این مقاله از الگوریتم بهینه یابی ژنتیک و  الگوریتم بهینه یابی توده ذرات و همچنین دو گونه متفاوت الگوریتم ترکیبی آن دو استفاده شده است. این چهار الگوریتم برای چند مسئله طراحی معکوس به کار رفته اند و نتایج نشان می دهند که ترکیب الگوریتم های ژنتیک و توده ذرات نرخ همگرایی را در روش های طراحی افزایش می دهد. در قسمت مسائل طراحی، هم مسئله جریان داخلی و هم جریان بیرونی انتخاب شده است. علاوه بر آن نقطه مینیمم کلی چند تابع تست بهینه یابی مشهور توسط این الگوریتم ها به دست آمده است. هنگامی که از الگوریتم های ترکیبی استفاده می شود تا 30 درصد افزایش در سرعت همگرایی در میان این مسائل بهینه یابی عددی مشاهده می گردد. همچنین نتایج نشان می دهند که الگوریتم های ترکیبی نسبت به الگوریتم های پایه قادر هستند که به نقطه بهینه نزدیکتر شوند.